Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Erit enim mecum, si tecum erit. Crasso, quem semel ait in vita risisse Lucilius, non contigit, ut ea re minus agelastoj ut ait idem, vocaretur. Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Sin aliud quid voles, postea. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Duo Reges: constructio interrete. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Tubulo putas dicere? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.

• Mihi enim satis est, ipsis non satis.
• Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ratio quidem vestra sic cogit. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria? In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Nam et ille apud Trabeam voluptatem animi nimiam laetitiam dicit eandem, quam ille Caecilianus, qui omnibus laetitiis laetum esse se narrat. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona esse dicant, laudabilia non dicant. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Sed ad bona praeterita redeamus. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Decius, princeps in ea familia consulatus, cum se devoverat et equo admisso in mediam aciem Latinorum irruebat, aliquid de voluptatibus suis cogitabat? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quocirca intellegi necesse est in ipsis rebus, quae discuntur et cognoscuntur, invitamenta inesse, quibus ad discendum cognoscendumque moveamur.

Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. At coluit ipse amicitias. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Magna laus.

1. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.
2. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
3. Sed tamen intellego quid velit.